Deze eer komt toe aan onze dochter, toen 2,5 jaar. We zouden die dag gaan zwemmen en hadden dit natuurlijk ook al verkondigd aan onze dochter. De zwemkleren klaar gepakt en voor de zekerheid toch nog maar even op de website van het zwembad kijken: ‘s ochtends gesloten… Nja, dan gaan we vanmiddag toch?
Onze dochter was het hier niet mee eens en wilde direct zwemmen. ‘Ik wol net fannemiddei swimme, ik wol fanneno swimme!’ zei ze (vrij vertaald vanuit het fries: Ik wil niet vanmiddag zwemmen, ik wil nu meteen zwemmen). Hoe mooi kan kinderlogica zijn. Direct wist ik dat ik wat met dit woord moest, Fanneno. Al snel zat ik te denken. Fanneno, van het nu, een mooiere knipoog naar de nieuwe tijd waar we nu in leven kan ik me niet bedenken.
Een bijzonder woord, geïnspireerd op de woordkunsten van een peuter. Met trots spreek ik dan ook de naam van de praktijk uit, opgedragen aan onze dochter: FANNENO